Het Gezin en het overvolle terras

Judith's horecaleed: 'Het Gezin gaat precies zó staan dat niemand zich tussen de biertafels uit kan wurmen, maar zij wel verzekerd zijn van een plekje'

Of er nu een overenthousiaste toerist uit Amerika, een vrolijke hipster, giechelende pubers of trage bejaarden plaatsnemen in het restaurant waar ik werk… Ik help ze allemaal met evenveel plezier. Er is één type gast die ik liever zie gaan dan komen. Het Gezin met Kleine Kinderen.

De tafel

Terwijl ik een bestelling opneem, zie ik vanuit mijn ooghoek Het Gezin de straat in lopen. Moeder enigszins oververhit. Vader net een biertje teveel op tijdens het boottochtje en kinderen moe maar vrolijk. Voordat ik het weet staan ze naast me.
- ‘Heb je een tafel voor ons?’
Ik tuur uitgebreid over het propvolle terras en zeg uiteindelijk: ‘Als u een plekje ziet, heb ik een tafel.’ Gelukkig voor hen, helaas voor mij, staat er nèt een groepje op. Het Gezin gaat precies zó staan dat niemand zich tussen de biertafels uit kan wurmen, maar zij wel verzekerd zijn van een plekje.

Kinderen en keuzes

Na een korte stoelendans zitten ze. De hand van De Vader gaat de lucht in. Ik loop direct naar ze toe. Hoe sneller deze mensen bestellen, drinken en eten, hoe sneller ze weg zijn.
- ‘Wat wil jij drinken?’ vraagt vader aan zoon. Twee zongekuste schoudertjes verschuiven richting roodverbrande oortjes. ‘Dat weet je wel! Zeg het maar tegen die mevrouw.’ Na een secondelange aarzeling fluistert hij:
- ‘Fristi’. Wat ik meteen beantwoord met: ‘Dat hebben we niet.’ Hulpeloos kijkt het mannetje naar zijn vader. Die heeft gelukkig een uitstekend plan.
- ‘Dan neem je toch cola!’. Het jongetje knikt goedkeurend.
- ‘Dat hebben we ook niet’ antwoord ik, terwijl ik subtiel de drankenkaart onder de neusjes van mijn gasten schuif.
- ‘Ik heb voor jou appelsap, perensap of water.’ Ik zie lichte paniek op het gezicht van Moeder verschijnen. Haar zoon is dapperder:
- ‘Doe mij maar appelsap.’ Perfect, dat is één denk ik bij mezelf. Ik wend met tot kind nummer twee.
- ‘Ook appelsap.’ Bingo, dat gaat makkelijk. Ik wend me richting de ouders. Zij nemen een paar minuten de tijd de drankkaart te bestuderen (mensen: doe dit vóórdat je een serveerster roept) en bestellen geheel zoals verwacht een fantasieloos biertje en wijntje. Dan is het mijn beurt om deze ouders een handje te helpen.

De olijven en gegrilde groente

- ‘Zoals u ziet is het nogal druk, zal ik voor de kinderen alvast een pizzaatje bestellen?’ De ellenlange discussie die daarop volgt over een pizza mèt of zonder worst zal ik je besparen. Maar de redding voor die twee hongerige maagjes is nabij. Ik draai me om zodat ik mijn enigszins verwaarloosde terras weer wat aandacht kan geven. Het lukt me precies twee bestellingen op te nemen als er weer naar me wordt gezwaaid, vrolijk vergezeld door een ‘joehoe’. Met mijn vriendelijkste glimlach richt ik me tot De Moeder. Ze geeft haar bestelling door.
- ‘En hoe lang duren die pizza’s voor de kinderen nog? Ze hebben nogal honger.’ Ik kijk achter me en zie twee tevreden kinderen ernstig stoepkrijten.
‘Ik denk nog een minuut of tien, u heeft tien minuten geleden besteld. En zoals u ziet, wachten meer mensen op eten.’
- ‘Heeft u dan alvast wat brood? Anders houden ze het echt niet vol.’ Ik kijk nogmaals achter me. Geen sporen van uithongering of acute flauwvallerij.
- ‘Ik heb geen brood.’ Terwijl ik mijn vinger onder de sectie ‘hapjes’ op de kaart leg. De Moeder werpt een snelle blik.
- ‘Olijven lusten ze niet. En gegrilde groente ook niet.’
- ‘Het spijt me, dit is alles wat ik voor u kan doen.’ Enigszins in paniek laat ik Het Gezin of vooral De Ouders achter. Niet veel later arriveren de pizza’s van de kinderen. Waar je twee gieren rond een zojuist gevonden karkas verwacht, is er meer sprake van twee muizen die nèt twee pond kaas naar binnen hebben gewerkt. Niet veel later komen de pizza’s van de ouders. Dat gierenverhaal is op hen wel van toepassing. Omdat De Vader zijn zoon heeft ‘geholpen’ met diens pizza laat hij één stukje liggen. Nèt voordat ik de bijna lege borden wil ophalen steekt zoonlief toch nog een pizzapunt in zijn mond. Mèt olijven en mèt gegrilde groente.
- ‘Vond je het lekker kerel?’, vraag ik. Enthousiast knikt hij zijn hoofd op en neer.

Ook ooit zo’n bijzondere horeca-ervaring gehad? Beschrijf in 300 tot 800 woorden die ene bijzondere, genante of leuke ervaring in de horeca. Mail je verhaal naar info@hotelprofessionals.nl

Meer horecaleed